Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

CEZMİ ERSÖZ Gse_mu10

:: EDEBİ TÜRLER :: ŞAİR VE ŞİİR

CEZMİ ERSÖZ

Yazar

Mesaj

muamma
Admin

Mesaj Sayısı : 319
Kayıt tarihi : 02/07/08
Yaş : 35

CEZMİ ERSÖZ Empty

Konu: CEZMİ ERSÖZ Çarş. Eyl. 24, 2008 9:26 am

Cezmİ ErsÖz 1959 yilinda Istanbul’da dogdu. Kabatas Erkek Lisesi’ni bitirdi. Istanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi’nde Siyaset ve Kamu Yönetimi Bölümü’nden mezun oldu. Yazin dünyasina edebiyat dergilerinde yayimlanan siir ve elestirileriyle girdi. Reklam yazarligi ve gazetecilik yapti. Cumhuriyet, Günes, Özgür Gündem, Aydinlik gibi günlük gazetelerde yazilari ve röportajlari yayimlandi. Ardindan haftalik Deli dergisinde yazdi. Halen Leman dergisinin yazarlari arasinda. -------------------------------------------------------------------------------- YOK KARŞILIĞI YÜZÜNÜN Senin sana rağmen bir yüzün var herkesin ilk aşkına benzeyen beklemek kadar acı, anlamak kadar zor nedensiz ölümlerin suskunluğu gibi yok karşılığı yüzünün Senin sana rağmen bir yüzün var herkesin ilk aşkına benzeyen Yakınlaştıkça imkansız uçurumlar nedensiz hayatların o büyük acısı gibi yok karşılığı yüzünün -------------------------------------------------------------------------------- KARANLIK KOKULU OTLAR Ölüm, sizin eve sığınan kimsesiz bir çocuktu Sen ondan öğrendin kendine ne kadar uzakta olduğunu Ölüm düşürdü seni ruhunun gurbetine Ve büyük bir yalandan kurtardı Bu yüzden hiç aldanmadın hiç de mutlu olmadın... Ölüm, ömrünün o yalan yarısını senden aldı Aşka susamış öbür yarısını yakın uzaklıklara saldı Ölüm yüzünden ne kimsenin kimsesi oldun Ne de kimse senin gördüğünü gördü Yaşayan tek yerin o ölü gözlerindi Karanlık kokulu otlar bu yüzden bir tek sana el salladı... -------------------------------------------------------------------------------- ARTIK SOKAĞA ÇIKABİLİRSİN Evine çağırdın ilkyaz sevinçlerini çocukluğuna Yırtıldı gözlerin, içine hayat doldu o karanlık ışık... Yükün yok artık her sabah hoyrat bir özgürlük uyandırıyor seni... Kalbinde herşey eşitlendi Haz ve sıkıntı Boşluk ve güven Hasret ve ölüm Gözlerine hastalıklı bir güzellik geldi Şimdi acı çeken yanınla bile alay ediyorsun... Kalbine çağırdın herkesi Kendini bile Artık sokağa çıkabilirsin Ömründen düştün kendini -------------------------------------------------------------------------------- YALNIZLIK KURDU Simdi sen gideceksin, git Güzelliğini, ulaşılmazlığını al ve git Bırak beni eski kışımda Yarınımı *ür Gençliğin o yara almaz bencilliğine git İçinde gitgide büyüyen o yalnızlık kurdunu Güzelliğine dadanan o hastalıklı hüznünü Bırak ve git... Kibirli arzularına, altın gölgedeki kusursuz yüzüne Yillar sonra yaşayacağın Unutuluşları, o acımasız kışları bırak ve git... -------------------------------------------------------------------------------- SAKAT SÜVARİNİN KARISI Meğer çoktan dökülmüş aynalardan sırlar, çoktan yayılmış kanser kokusu apartman boşluklarına ve karanlık pencerelerde eski bir çığlık gibi yaşıyormuş kadınlar... Yoksa der miydim anneme küstah bir şaşkınlıkla, bırak artık bu beklemeleri, diye çünkü güzel günler geride kaldı beklenen o güzel günler O da biliyordu oysa bahtsız kadınlar kabilesinde ölümün sıradan günlere paylaştırıldığını, felaketlerin basit sezgilerle farkedilip yürek ağrılarını dindirdiğini. Nitekim vazgeçmişti artık ipekli kumaşlar dikip sakat süvariyi beklemekten... Konuştuk uzun uzun - balolar, danslar, şenlikler ve Cumhuriyet... Sonra başını açmasını söyledim ona durdu... düşündü... ve karanlık anlamları bırakarak ardından incecik bir yalnızlık gibi sokaklara çıktı hatırladı kendini... ürperdi... Akşamdı... Bizim gibi adamlar haber verdi ölüsünün Mercan Karakolu'nda bekletildiğini. Başörtüsünü ve amelelere Harb-i Umumiyi anlatan sakat süvariyi kahveden aldım. Ne babamın polislere anlattığı dokunaklı anılar, ne de kirli deniz kokan saçları tanık oldu ölümüne... Onun ölümü ne kanser, ne kocası, ne komşular... Ölümü, elimde buruşturduğum bu başörtü bu baş... bu örtü... bu baş... bu örtü... bu baş... bu örtü... -------------------------------------------------------------------------------- HADİ BULUN EN ZAYIF YERİMİ Sevim'e İnsan kendisini merak etmeli; hem de ölümüne merak etmeli. Gün bitti işte... Kim farkında bunun senden başka... Herkes bu yenilgiyi nasıl da rahat kabulleniyor... Vaatlerini tutmadı gün. Kimse kendisini merak etmedi. Sabırsızlığın bundan; bundan çocuksu hasretin... Kabullenince herkes yaşamını sen ortaya kendini koydun... ve bütün suçlarını üzerine aldın sonra Bundan işte bu çocuksu hasretin Ve ölümcül bir rulet oynadın insanlarla hadi dedin, hadi bulun en zayıf yerimi... Ve diktin gözlerini gözlerine kastın bedenini yükselttin omuzlarını Öylece kaldın... Baktılar sana... Baktılar... Ama yüreğini bir türlü göremediler. -------------------------------------------------------------------------------- BİR DAHA UYANMAZDIN Martıların sana doğruyu söyleyecekti arzu tramvaylarına binmeseydin Acıların seni yeni bir şehre *ürecekti Yürüyüşüne vurulmasaydın... Tuhaf, ele geçmez, tehlikeli bir hayvandın Şehrin yaban adamları sana öyle bakmasaydı uyur, bir daha uyanmazdın... -------------------------------------------------------------------------------- KURTLARLA VE ANNENLE DANSET İnsanın annesini sevmesi kendisini sevmesi değil midir aslında Kendi hayal gücünü ve o korkunç düşlerini Saatinin içini aç, annen sana bakacak Öp anneni, tanrıyı anımsa Beslenme çantana koymayı unutma karakutunu Kurtlarla ve annenle her sabah dans et Kurtlarla ve annenle her akşam dans et... Sen oradasın Yazılmamış bir şiir gibi... Saf ve masum Bütün öfkem bu sana Başeğmem ve sonsuzca arzulamam. -------------------------------------------------------------------------------- SEVİNÇSİZ ANILAR Ölümüm kandil olacak Akşamlar akşamlar akşamlar olacak Ben bu acılı baloda Maskesini yitirmiş seferi şair Ben inançsız yolcu Bütün istasyonlarda Kanlı rütbeler takılacak omuzuma Bir kuşluk vakti dalgın atların hıncını düşünürken Sen "Yalnızlığın bahçesini sulamış olacaksın" Ve gidiyorum... Dudaklarımda bir nergis tadı Bak, kar izleri örttü bile Kendini iyi koru, bu kış çok uzun sürebilir. Anılarım tutkularıma bağlıydı bilirsin Artık pişmanlık olsa da olur olmasa da. Ne olursun sen hep böyle kal Varsın ellerim ellerinsiz kalsın. "Ölümüm kandil olacak akşamlar akşamlar akşamlar olacak" opladi. Ilk kitabindan 7 yil sonra yayimladigi Dirlik Düzenlik’te kendisine özgü bir siir evreni kurdugu görüldü. Sürekli yazan, yayimlayan bir sair olarak 30 yila yakin bir süre ilgileri hep üstünde tuttu. 28 Mayis 1986’da Istanbul’da öldü. Çagdas siir akimlarindaki gelismelerle birlikte, yazdiklarinin büyük oranda aydinliga çiktigi görülerek bir düsünce sairi olarak nitelendi. -------------------------------------------------------------------------------- ADSIZ BIR ÇIÇEK rengini dünyaya ilk defa sunan adsiz bir çiçek gibi parliyorsa gözlerim sevgilim bana "sen bir sairsin" dedigi zaman yalniz sana yaziyorum bu siiri istersen bir siir gibi okuma çünkü her yil yeniden yazacagim onu soguklar baslayinca havalanip millerce yol kat ettikten sonra güneyi tadan bir kusun sevinciyle ve yazmis olacagim bir de her dönemde her çagda sevdanin kendine özgü diliyle -------------------------------------------------------------------------------- BASIM DÖNÜYOR IKIMIZDEN Çocuklar ekmek yiyorlar gibidir sesin Ön disleriyle belli belirsiz Bir marti kaliyor gibidir hiç olmayandan Çünkü biz ikimiz de çirkin degiliz Evet mi hayir mi pek anlamadan. Ne biçim bir sestir su bizim dalginligimiz Bir tayin disinde ince taflan Az yasli bir kadinda gögüs uçlarinin Yanarak simsicak bir kedinin agzindan Dönüp iç çekmesine gece kuslarinin. Sonra biz dag baslarinda apansiz kursunlanan Süresiz bas dönmesiyiz çok garip adamlarin. -------------------------------------------------------------------------------- BU GEMİ NE ZAMANDIR BURDA Bu gemi ne zamandır burda Çoktan boşalmış yükünü , gecede olmuş Rıhtım da bomboş Mavi bir suyun düşünü uyutur bir tayfa Arkada, güvertede Ah neresinden baksam sessizlik gene Yürürüm usuldan , girerim bir meyhaneye İçerde üç beş kişi , yalnızlık üç beş kişi Bir kadeh rakı söylerim kendime Bir kadeh rakı daha söylerim kendime Söyle be, ne zamandır burda bu gemi Belki yarın gidecek ,başka bir anı gelecek Bir başka anının yerine İnsan ağlamaz mı bazen bakıp bakıp kendine. -------------------------------------------------------------------------------- MASA DA MASAYMIS HA Adam yasama sevinci içinde Masaya anahtarlarini koydu Bakir kaseye çiçekleri koydu Sütünü yumurtasini koydu Pencereden gelen isigi koydu Bisiklet sesini çikrik sesini Ekmegin havanin yumusakligini koydu Adam masaya Aklinda olup bitenleri koydu Ne yapmak istiyordu hayatta Iste onu koydu Kimi seviyordu kimi sevmiyordu Adam masaya onlari da koydu Üç kere üç dokuz ederdi Adam koydu masaya dokuzu Pencere yanindaydi gökyüzü yaninda Uzandi masaya sonsuzu koydu Bir bira içmek istiyordu kaç gündür Masaya biranin dökülüsünü koydu Uykusunu koydu uyanikligini koydu Toklugunu açligini koydu. Masa da masaymis ha Bana misin demedi bu kadar yüke Bir iki sallandi durdu Adam ha babam koyuyordu. __________________

Sayfa başına dön

http://ahiedebiyat.yetkinforum.com

CEZMİ ERSÖZ

Sayfa başına dön

1 sayfadaki 1 sayfası

Bu forumun müsaadesi var:

Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz

:: EDEBİ TÜRLER :: ŞAİR VE ŞİİR

Buraya geçin: